Marathi Katha-“नमस्कार! आमच्या छोट्या कथांच्या जगात आपले स्वागत आहे. इथं आपल्या आविष्कारी विचारांच्या अंशांचा सफर सुरू होतो. आमच्या कथांमध्ये दु:खाच्या गहाण्यांपासून आणि आनंदाच्या उंचावरून, ह्या अंशांची गोष्टी सुरु होतात. वचनांच्या दोन-तीन सुंदर वाचनांमध्ये भेट द्या, आज आपल्याला चुकवायला तयारी आहे!” तर चला मग पाहूया Marathi Story for kids, Marathi bodh katha, Short stories in Marathi, Marathi katha.
अनुक्रमणिका
Marathi Katha | शीर्षक :- दुकानदार आणि हत्ती:-
एका गावात एक पाळीव प्राणी, हत्ती, राहत होता. सर्व गावकरी त्या हत्तीची काळजी घेत व त्याला खाऊ घालत असत. सर्व गावकरी त्या पाळलेल्या हत्तीच्या वडीलांच्या मागे काढत आणि सर्वांनी त्याला जीव लावत असत.
हत्ती रोज साकळी गावातील मंदिरात जात असे. रोज मंदिरात जाताना तो हत्ती एका फुलाच्या दुकानात थांबत असे. दुकानदार रोज फुले त्या हत्तीच्या सोंडेत देत असे. हत्ती तो फुले सोंडेत घेऊन मिरवत-मिरवत नेऊन मंदिरात जाऊन देवाच्या चरणी वाहत असे. हत्ती ज्याप्रकारे फुले मिरवीत नेणे आणि मंदिरात जाणे लोक आनंदाने बघत असत. लोक हत्तीचे कैतुक करत असे. हत्तीची श्रद्धा हा सर्व गावकऱ्यांचा कौतुकाचा विषय झाला होता.
एके दिवशी दुकानदार अत्यंत निराश अवस्थेत दुकानात बसला होता. रोजच्या सवयी प्रमाणे हत्ती दुकानात आला. निराश दुकानदाराने हत्तीला फुले देण्यावजी त्यच्या सोंडेला सुई टोचली. दुकानदारने कारण नसतानाही स्वताचा राग हत्तीवर काढला. हत्तीला फुले देण्याऐवजी हार ओवण्याची सुई जोरात टोचल्यामुळे हत्ती दुखवला गेला व त्याला त्या दुकानदाराचा राग आला.
आपल्याला या दुकानदाराने विनाकारण छळले त्यामुळे हत्तीने दुकानदाराला धडा शिकविण्याचे ठरविले. दुसऱ्या दिवशी हत्तीने दुकानच्या जवळून वाहणाऱ्या ओढयाच्या पाण्यातून चिखलयुक्त पाणी सोंडेने भरून घेतले.
हत्ती शांतपणे दुकानाजवळ आला. हत्तीने ते घाणरडे पाणी दुकानदार , फुले आणि हरांवर फवारले. दुकानदाराचा सगळा माल खराब झाला. त्याला स्वताची चूक कळून आली. मात्र त्यसाठी त्याला मोठी किमंत मोजावी लागली.
हे सुद्धा वाचा – Marathi Story for kids
Marathi Katha | शीर्षक :- हुशार कोवळा आणि धूर्त कोल्हा:
एका लहान गावात, एक शेतकरी झाडाखाली बसून त्याचा जेवण करत होता. त्याच्या जेवणात त्याची पत्नी आणि छोट्या मुलाचे साथ होते. त्याच्या काळजात असलेला एक कोवळा भुकेने बसलेला होता. त्याला खूप भूक लागली होती.
कोवळा त्याच्या छोट्या मुलाच्या हातातील एक तुकडा रोटीचा विचार करतो. एका क्षणाने, तो त्या तुकड्याच्या तोंडात धरून उडून चढून जातो. एका उंच झाडावर रुखायचं त्याचं नेत्र लगतं, त्याच्याच तोंडात रोट्याचं तुकडं ठेवून उडायचं व त्याचा वर्णन करायचं. तो म्हणतो, ‘रे शेतकर्या, मला मला तुमचं सोपं आवडतं, तुमच्या रोट्याच्या तुकड्याचं तोंड अद्भुत आहे. तुमच्या पंखांच्या रंग किती सुंदर आहेत; ते आकाशातल्या सूर्यापेक्षा अधिक चमचमतायला आनंद होतो. तुमच्या उत्कृष्टतेचा हा कार्य आहे.’
हे कोवळ्याचं उपहार शेतकर्याचं मन मोहून ठेवलं. त्यानंतर, तो भुकेला ठीक असा वाटला. एके दिवशाने, एक कोवळा त्याच्या झाडाखाली येतो. तो अशी त्याच्या बोटांच्या जवळ येतो व त्याच्याला आवश्यक भोजन करून जाऊ द्यायचं. रात्री झाल्यावर, त्याच्याच वर्णनात येणारा एक कोळ्हा त्याच्यापाशून सांगितला, ‘तू मला अजून एकदम सोडू नकोस; तुमच्याच बोटांच्या भोजनाला तू तसेच उपहार समजलं, तुमच्या रंगांच्या चमचमितीसाठी मी तुमचा वर्णन करीत आहे.’
कोवळ्याने राजा नटवल्यामुळे आपल्या छल किंवा चापलुसीला सापडवून सोडलं, कोल्हा आपल्याच्या विवेकाला जगवला आणि त्याच्या संवादाच्या वचनांच्या सुतकात असलेल्या वाचनाच्या आनंदानं भरून आल्यास, तो म्हणतो, ‘स्वर्गीय सर्प हे कोवळे स्तुती करताना लागले, त्याचं मूख आणणार की त्याच्याच सर्व कामाला आपल्याकडून खरोखरच वाचन मिळेल. त्याच्या सर्व वचनांची खरोखरच मांडणी केली, आणि म्हणतो, ‘स्वर्गीय सर्प, हे तुझ्या संदर्भासाठी असावे; त्याच्या वचनाच्या दुरुस्तांसाठी तुझ्याची मदतीसाठी कोणत्या कर्माच्या आवश्यकता आहे, त्यासाठी खरोखरच वाचन मिळावे लागलं. हे दिल्याच्या वचनांच्या दुरुस्तीसाठी तुझ्या आवश्यकता आहे!’ तोंड उघडताच त्याच्याला जिळलेल्या रोट्याच्या तुकड्याची भाकरी दिली. कोवळ्याने कोल्ह्याच्या मूर्खपणाच्या सापडवल्यामुळे, कोल्हा त्याच्याच जगास हसून हसून चलला गेला!
आपल्याला त्या वाचनाच्या गोड किंवा दोषपूर्ण अपयशाबद्दल काळजी घेतली पाहिजे; त्यामुळे तुमच्या बोटाच्या नात्याला किंवा कोवळ्याच्या सजीव स्तुतीला तुम्ही समजला आहे.
हे सुद्धा Youtube वर बघा – मराठी कथा
Marathi Katha | शीर्षक :- कबूतर आणि भांडखोर कोंबडे:
एका गावातील माणूस एक दिवस बाजारातून येताना एक कबूतर पक्षी विकत दिसतो. त्याच्या मुलांना हा पक्षी खूप आवडला आणि त्याच्याला घरात घेऊन येतो. माणूस त्याला कोबूतर खरेदी करून घेतला आणि आपल्या घरात ठेवतो. परंतु कोंबड्यांना ते त्रास देतात. कोंबड्यांची छळ वाढवून त्याच्या मुलांना आपल्या चोचींनी मारतात.
एकदमच्या वेळी, कबूतर पक्षीला विचारताना येतो की, कोंबड्यांना त्रास देणारे काहीतरी अनोळखं आणि नवीन आहे असे समजले जाऊ शकते.
एक दिवस, कबूतर पक्षीने दोन्ही कोंबड्यांच्या भांडणांची वाट घेतली. त्यांच्यामध्ये एकमेकांच्या चोचींनी वार करणारा आहे. कबूतर ते दोन्ही लढाईला पाहून आपल्या आपल्या स्वभावाची तुकडणी करतो आणि म्हणतो, “मला आता वाचलंय आपल्या दोन्ह्याच्या लढाईला हे काम नये. मला आपल्याला आपल्या स्वभावाच्या विवादाला विचारणारे काही विचारून घेण्यात नको.”
“मला आपल्याच्या वागण्याचे किंवा तुमच्या छोचींनी वारणारे विवाद करायला इच्छित नाही. हा आपल्याच्या स्वभावाचा असो, असे समजून या.”
कबूतर पक्षीने कोंबड्यांना त्याच्याच स्वभावाची अद्भुतता समजल्यामुळे, कोंबड्याला खुद्द आपल्याच्या आपल्या वागण्याच्या विवादामध्ये तुकडणी करण्याचं काम नये हे समजले.
आपल्याला त्याच्या वाचनातल्या संदेशाची महत्त्वाची किंवा त्याच्या स्वभावाच्या गोड किंवा दोषपूर्ण विशेषतेबद्दल गोष्ट काळजी घेतली पाहिजे; त्यामुळे तुमच्या आपल्या आपल्या स्वभावाच्या तुकडणीला किंवा कोबूतराच्या स्वभावाच्या स्तुतीला तुम्ही समजलं आहे.
आपल्याला एक कादंबाच्या झाडाच्या खाली एक मांजर दिसून येतो. त्या मांजरच्या अंगणात एका डुकरीण आणि तिच्या पिल्ल्यांनी साथ घेतला आहे. परंतु ते डोळे एकमेकांस संवाद करणार नव्हते.
मांजरला वाटतंय की, ते डोळे एकमेकांच्या सामोरे उकरत आहे, तिथे ही अंगणातली थांबण्याची अवश्यकता आहे. तिला कसं ते अंगणातले पिल्ल्यांना खाता येईल हे कार्य करायचं.
एक दिवस, मांजर अचानक एक दुष्ट कल्पना सापडली. मांजरने आपल्या अंगणातल्या डोक्याकिंवा डुकरीणीस सांगितलं.
मांजरला म्हणालं, “बघ डुकरीण, झाडाच्या मुळे उकाडण्यातील दोघांनी जाऊन त्याच्या सामोरे राहण्याच्या प्रयत्नात आहे. त्यातल्या दोघांनी तुझ्या पिल्ल्यांना खाता येईल.”
डुकरीण परेशान झाली. ते दोघे उरले तिथून बाहेर जाऊन तिच्या मुळ्या लागून त्या जाऊन दुकवले. त्याच्याकडून ती विचारली, “आपल्याला दोघांच्या खाता येईल, तोच झाड कोणतंही उजळा करणार.”
डोघे घाबरल्याने आपल्या अंगणातून बाहेर पडले आणि खुद्द गेल्या. तसंच, पूर्ण झाडावर मांजर एकट्याची असे आपल्याला संदेश दिले की शक्तीपेक्षा युक्ती हि श्रेष्ठ आहे.
Marathi Katha | राक्षस आणि राजा
एका गावात एक शूर राजकुमार राहाणार होता. तो आपल्या गावाच्या जंगलात एक दिवस जाऊन आला. तिला एक राक्षस भेटला. राक्षस तिला धमकला, “मी आता तुला खाणार आहे.” राजकुमार म्हणाला, “मी तुमच्याला माझ्या शस्त्रांच्या साथी त्याचे मोठे सामर्थ्य आहे.”
राजकुमार आणि राक्षस वाटून आपल्या शस्त्रांच्या साथीने खूप वेळ लढत होता. आश्चर्य होतं, राक्षस आपल्याला विचारतो आणि म्हणतो, “तुम्च्या पोटात एक मोठं हीरा आहे, आणि तेच माझ्या शस्त्राचा वर्णन आहे. जर तुम्हाला मारून टाकणार आहे तर तुम्हाला त्या लाज न येईल. मला तुमच्या शस्त्रांने धमकलंय. त्यामुळे माझ्या वर घाबरण्याची कोणती आवश्यकता नाही.”
राक्षस आणि इतर सर्व लोक व्यापारिकरिता सहमत आहेत आणि तो राजकुमारला सोडतो. परंतु अस्तित्वात, राजकुमारच्या पोटात हीरा असल्याचं काहीही नसतं. त्याच्या संवादामध्ये तोच्या विद्यादानाच्या बोधनाचं उल्लेख आहे.
तात्पर्य – शक्ती पेक्षा युक्ती श्रेष्ठ.
निष्कर्ष –
आम्ही दिलेले माहिती चा वापर तुम्ही खालील मुद्देसाठी पण वापरू शकता
- Marathi Story
- Marathi Story for kids
- Moral Stories in Marathi
- Short stories in Marathi
Marathi Katha अन्य लेखकांनी लिहिलेल्या त्यांच्या पुस्तकावरून घेतली गेली आहे. वरील ब्लॉग मधील माहिती फक्त वाचन आणि शिक्षण उपयोगासाठी दिली गेली आहे. तुम्हाला Marathi Katha, Marathi bodh katha कशी वाटली आम्हाला comment करून आम्हाला कळवू शकता. आणि त्याचप्रमाणे तुम्हाला दिल्या गेलेल्या माहिती बद्दल काही अडचण असेल …आम्हाला [email protected] या मेल वर तुम्ही मेल करून शकता आम्ही तुम्हाला २४ तासामध्ये उत्तर देऊ.
